شعر

حال شاعر

حال شاعر را چه کس غیر از خدا تقسیر کرد؟

 

آن که مستی را هوس یا درک در یغییر کرد؟

 

میشناسد درد را رنجور  فارق  از بلا

 

جیب احساسم طبیبی با دوا تسخیر کرد.

 

فاطمه گودرزی

golgaz

 

گنه

چه گویم از غم دنیا که بی حاصل شده حالم

غریبستان شده دنیا ودر توشه گنه کارم

نشد هرگز بدون عشق پیمودن ره دنیا

چه پر خارست ره دنیاو پایی در گنه دارم

چه آشی پخته خدایی که آتش را محیا کرد

سحر پاشیده به روزم پرهیز از نمک دارم

به جا افتادن آشی زمان بگذشت از دستم

نمک نشناس خدایم و بازی با نمک کارم

فاطمه گودرزی (GOLGAZ)

بی تاب

هزاران دل شود بی تاب ولی افسوس نمی ارزد به یک تار موی تو

(گلگز)

نو عشق

دلم همچون دل نوعشق مثال شمع می سوزد

(گلگز)

باده‌‌ٔنگاهَت

در خلوت خیالم چشمم به دست ساقیست

                                      یکدم که با تو باشم؛آن لحظه عمربا قیست

از عشق تو گذشتم؛ ای بی وفا کجایی

                                          

                                   برباده ی نگاهم جای نگات خالیست

فاطمه گودرزی              (گلگز)

شاعری

شاعری را دوست میدارم ولی افسوس بر من واجبات دیگریست

شتاب

خود انتخاب می کند!!!

بر دل شتاب می کند!!!

آن دم که آید در نظر

چشمی به خواب می کند!!!

فاطمه گودرزی  (گلگز)

قدری تحمل ای دل

در حسرت نگاهش چشمم نشسته بیدار

                                         ابری شده جهانم؛درآرزوی دیدار

قدری تحمل ای دل ؛ شب میرود ز چشمم

                                        خورشید می درخشد بر جسم نیمه هوشیار

فاطمه گودرزی   (گلگز)